معنی تر و تازه

تر و تازه

لغت نامه دهخدا

تر و تازه. [ ت َ رُ زَ / زِ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) ضد پژمرده. شاداب. سبز و خرم. خوش :
روزگاری چنین تر و تازه
نوبهاری چنین خوش و خرم.مسعودسعد.گر همی خواهی ترا نخلی کنند
شرقی و غربی ز تو میوه چنند
یا در آن عالم حقت سروی کند
تا تر و تازه بمانی تا ابد.مولوی.و رجوع به تر و تازه کردن شود.