غلط زدن

لغت نامه دهخدا

غلط زدن. [غ َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) غلتیدن. غلطیدن. گردیدن چیزی بر روی خود. به پهنا گردیدن. غلط خوردن :
من آن بنگی رند صوفی وشم
که دوزخ زند غلط درآتشم.ملافوقی یزدی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) در حال غلتیدن .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال جذب فال جذب فال اوراکل فال اوراکل فال سنجش فال سنجش فال نوستراداموس فال نوستراداموس