بطلمیوس چهاردهم

لغت نامه دهخدا

بطلمیوس چهاردهم. [ ب َ ل َ س ِ چ َ دَ هَُ ] ( اِخ ) سزاریون. قیصریون . سزاریون پسر قیصر بود. از 42 تا 30 ق.م. در مصر سلطنت کرد. ( ناظم الاطباء ). نام پادشاه چهاردهم از بطالسه و ملقب به سزاریون یا قیصریون بود. فرزند نامشروع قیصر و کلئوپاتر بود و در 42 ق.م. از طرف حکومت روم به پادشاهی مصر نشانده شد و سپس بلقب خشک و خالی پادشاهی قناعت نمود و بدست اکتاویوس ( اوگوست ) پس از فتح اکتیوم کشته شد و حکومت بطالسه مصر منقرض گردید.

دانشنامه عمومی

بطلمیوس چهاردهم ( Ptolemy XIV ۶۰ یا ۵۹ – ۴۴ پیش از میلاد ) پسر بطلمیوس دوازدهم و یکی از آخرین اعضای خاندان سلطنتی بطالسه در مصر باستان بود. پس از مرگ برادر بزرگ ترش، بطلمیوس سیزدهم، در ۱۳ ژانویه سال ۴۷ پیش از میلاد بطلمیوس جوان توسط خواهرش بزرگ ترش، کلئوپاترای هفتم، فرعون و فرمانروای مشترک مصر ( مشترک به همراه کلئوپاترا ) اعلام شد. کلئوپاترا طبق رسوم بطالسه با برادر جوانترش نیز وصلت نمود اما همچنان عاشق ژولیوس سزار، دیکتاتور نامدار روم، باقی ماند. بطلمیوس جوان تنها اسماً بر تخت سلطنت نشسته بود زیرا که خواهر بزرگ ترش قدرت را در قبضه خویش گرفته بود. در ۱۵ مارس سال ۴۴ پیش از میلاد سزار در روم به دست عده ای توطئه گر که در رأسشان مارکوس ژونیوس بروتوس و گایوس کاسیوس لونگینوس قرار داشتند به قتل رسید. بطلمیوس نیز اندکی بعد درگذشت. کتیبه ای که به زنده بودن بطلمیوس در ۲۶ ژوئیه سال ۴۴ پیش از میلاد اشاره دارد در دست است. گرچه نمی توان با قطعیت اظهار نظر نمود اما گمان می رود که کلئوپاترا برادر جوانتر و فرمانروای مشترکش را مسموم کرده تا پسر خودش از سزار، سزاریون، را به جای او بنشاند. سزاریون در ۲ سپتامبر همان سال بر تخت سلطنت نشست و مادرش قصد داشت که او را به عنوان وارث قانونی سزار مطرح کند.

دانشنامه آزاد فارسی

بَطلَمیوسچهاردهم (۴۷ـ۳۰پ م)(Ptolemy XIV)
بطلمیوس کایساریون، پسر کلئوپاترا و یولیوس سِزار. او و مادرش فرمانروای مشترک مصر بودند، اما در حوادث بزرگ و فاجعه آمیزی که مصر و کلئوپاترا را به نابودی کشاند، نقشی نداشت. اوکتاویانوس(بعداً امپراتور اوگوستوس) از ترس افزایش محبوبیت او در مصر، دستور قتلش را صادر کرد.