خط و خال

لغت نامه دهخدا

خط و خال. [ خ َطْ طُ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) مخطط. دارای خطوط و خالها. منقش. || ( اِ مرکب ) خال صورت و موی تازه بر روی دمیده :
به بیداریش فتنه بر خط و خال
بخواب اندرش پای بند خیال.سعدی.ای دردمند مفتون بر خط و خال موزون
قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی.سعدی.جهان چون خط و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی بجای خویش نیکوست.شیخ محمود شبستری.شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش.حافظ.- خوش خط و خال ؛ آنکه ظاهر آراسته دارد. کنایه از آدمی خوش ظاهر و بد باطن.
- مار خوش خط و خال ؛ ماری که نقش و گل و بوته ٔقشنگ بروی پوست دارد.
|| کنایه از آدم خوش ظاهر و بد باطن. انسان فتنه جو.

فرهنگ فارسی

مخطط دارای خطوط و خالها
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم