لغت نامه دهخدا ( رضاة ) رضاة. [ رُ ] ( ع ص ) ج ِ راضی. ( از ناظم الاطباء ). ج ِ راض. ( منتهی الارب ). ج ِ راضی. مرد خشنود. ( آنندراج ). رجوع به راضی شود. || ج ِ رَضی . ( از منتهی الارب ). رجوع به رضی شود.
