حسن بیان

لغت نامه دهخدا

حسن بیان. [ ح ُ ن ِ ب َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نزد بلغا روشن ساختن معنی و رساندن آن به روان آدمیست. و آن گاه با صنعت ایجاز و گاه با صنعت اطناب و گاه با صنعت مساوات ایراد شود. ( کشاف اصطلاحات الفنون از شرح مطول تفتازانی ).

فرهنگ فارسی

نزد بلغا روشن ساختن معنی و رساندن آن بروان آدمیست

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حسن بیان، اسلوب بدیعی قرآن و از وجوه اعجاز قرآن است.
یکی از وجوه اعجاز قرآن را حسن بیان مقاصد و اغراض، و تمهید مصالح و اسباب دانسته اند.
← مثالهای قرآنی
۱. ↑ نبا/سوره۷۸، آیه۱۷.
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حسن بیان».
...