لغت نامه دهخدا
- نام بشین ؛ نام ذات خداوند عالم جل شأنه. ( ناظم الاطباء ).
بشین. [ ب ِ ] ( اِخ ) نام پسر کیقباد بوده و او را کی بشین نیز گفته اند. و اروند پسر او بود که پدر لهراسپ است. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). نام پسر کیقباد که کی بشین نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) :
بُد اروند از گوهر کی بشین
که خواندی پدر بر بشین آفرین.فردوسی ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ).
بشین. [ ب َ ] ( اِخ ) قصبه ناحیت غرجستان است بخراسان. ( حدود العالم ص 30، 44، 93 و 95 ).
