بالوی

لغت نامه دهخدا

بالوی. ( اِخ ) نام یکی ازبزرگان عهد خسرو پرویز. ( لغات شاهنامه ولف ص 41 ).
بالوی. ( ص نسبی ) منسوب است به بالویه که نام خاندانی از محدثان است. ( از انساب سمعانی ). و رجوع به بالویی شود.
بالوی. ( اِخ ) شیخ حامدبن حاج عبدالفتاح بالوی. او راست : زبدة العرفان فی وجوه القرآن ، در تعریف علم قرآن یا قراآت ده گانه ، که در 1252 هَ. ق. چاپ شده است. ( از معجم المطبوعات ).

فرهنگ فارسی

نام یکی از بزرگان عهد خسرو پرویز

فرهنگ اسم ها

اسم: بالوی (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: baluy) (فارسی: بالوی) (انگلیسی: baluy)
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از یاران خسروپرویز پادشاه ساسانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بالُوی (بالویی) منسوب به بالویه، نسبت شماری از محدّثان سده سوم تا پنجم هجری است.
بیشتر این محدّثان به یک نفر نَسَب می رسانند و غالباً به عدالت و وثاقت مشهورند و نامشان در کتب رجالی و تذکره های حافظان حدیث ذکر شده است. خاندان بالویی از بزرگترین پایگاه حدیث آن دوران، یعنی نیشابور، برخاستند.
محتوای مقاله
در این مقاله ۱) محدّثان خاندان بالویی ۲) محدّثان مشهور به بالویی معرّفی می شوند:
محدّثان خاندان بالویی
← ابوبکر بالویی، محمد بن احمد بن بالویة الجُلّاب
...