رکس

لغت نامه دهخدا

رکس. [ رَ ] ( ع مص ) برگرداندن و اول چیزی را به آخر آن بردن. ( از اقرب الموارد ). برگردانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). واپس گردانیدن. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). برگردانیدن و واژگون کردن. ( یادداشت مؤلف ). به حالت نخستین بردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || اول چیزی بر آخر نمودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || رکاس بستن شتر را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رکاس شود.
رکس. [ رِ ] ( ع اِ ) پلیدی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). پلیدی مردم. ( ناظم الاطباء ). رجس. ( یادداشت مؤلف ) ( از اقرب الموارد ). || مردم بسیار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مردم بسیار یا جماعت. || بنایی که پس از ویرانی مرمت شود. || پل. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

پلیدی رجس مرد بسیار

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)
«رَکسْ» (بر وزن مکث) به معنای وارونه کردن چیزی و آن را با سر بر زمین گذاردن است و به معنای باز گرداندن نیز آمده است.
(به فتح ر) سرنگون کردن در مفردات و اقرب گوید: «قلب الشیی‏ء علی رأسه و ردّا و له الی آخره» رکس و ارکس هر دو بیک معنی است (اقرب) . یعنی چرا درباره منافقان دو گروه شده‏اید گروهی صلاح را در مدارا با آنکه می‏داند و گروهی به بیزاری از آنها دعوت می‏کند حال آنکه خدا سرنگون شان کرده (دیگر به هدایت بر نمی‏گردند) . هر وقت به فتنه رانده شوند به سر در آن افتند (و طالب آن باشند) در نهج البلاغه خطبه 179 آمده «وَارْتِکا سِهِمْ فِی الضَّلالِ وَ الْعَمی» یعنی سرنگون شدن شان در گمراهی و سر گردانی. و در نامه 45 درباره معاویه فرموده «هذَا اشَّخْصِ الْمَعْکُوسِ وَ الْجِسْمْ الْمَرْکُوسِ» این شخص عوض شده از فطر توحید واین جسد سرنگون شده و مقلوب الفکر.