لغت نامه دهخدا
جرجی. [ ج ُ ] ( ص نسبی ) منسوب است بجرجه که جد محمدبن عبدالرحمان بن محمدبن خالدبن سعیدبن جرجه بود. ( از لباب الانساب ).
جرجی. [ ج ُ ] ( اِخ ) محمدبن عبدالرحمان بن محمدبن خالدبن سعیدبن جرجه مکنی به ابوعمر و ملقب بقنبل. وی درمکه می زیست و از محدثان بود و معروف شدن به جرجی ازجهت انتساب به جدش جرجه می باشد. ( از لباب الانساب ).
جرجی. [ ج ُ] ( اِخ ) افندی اسعد. وی در اصل دمشقی و ساکن مصر بوده. او راست : نخبة الانشاء فی الرسائل الحسناء. ( از معجم المطبوعات ). صاحب معجم المؤلفین این شخص را جرجس ضبط کرده. رجوع بمعجم المؤلفین و جرجس اسعد شود.
جرجی. [ ج ُ ] ( اِخ ) الاب ، جنن البوسی. او راست : مغالط الکتاب و مناهج الصواب. ( از معجم المطبوعات ).
جرجی. [ ج ُ ] ( اِخ ) بک صفا. وی رئیس محکمه استیناف بود و سپس وکالت دادگستری کرد. نسخه های خطی کمیاب عربی را برای خزانه تیموریه خریدو جمع آوری کرد. و کتاب بصائر النصیریه را با کمک عیسی افندی معلوف منتشر ساخت. ( از معجم المطبوعات ).
