لغت نامه دهخدا
دولتشاه. [ دَ ل َ ] ( اِخ ) ابن علاءالدوله سمرقندی معروف به دولتشاه سمرقندی. او راست : تذکرة الشعراء فارسی که به سال 892 هَ.ق. از آن فارغ شده است. ( یادداشت مؤلف ). از امیرزادگان و رجال قرن نهم هجری بود. پدرش از ندیمان شاهرخ میرزا و خود از مقربان ابوالغازی حسین میرزا و امیرعلیشیر نوایی بود. کتاب معروف وی تذکرةالشّعرا است که در آن شرح حال 105 تن ازشاعران فارسی زبان آمده است. ( فرهنگ فارسی معین ).
دولتشاه. [ دَ ل َ ] ( اِخ ) محمدعلی میرزا متخلص به دولت ( متولد 1203 و متوفای 1237 هَ.ق. ) پسر اول فتحعلیشاه بود. وی حکمران کرمانشاه و سرحد دار عراقین بود و در 1236 هَ.ق. مأمور حمله به خاک عراق شد و در 1237 هَ.ق. بین سرحد و کرمانشاه مرد. وی پدر محمدحسین میرزا حشمت الدوله و طهماسب میرزا مؤیدالدوله و امامقلی میرزا اعتمادالدوله است. ( از فرهنگ فارسی معین ). شاهزاده بلند همت بزرگترین پسر فتحعلیشاه قاجار بود به سال 1203 هَ.ق. در قصبه نوا به دنیا آمد و به سال 1237 هَ.ق. در بازگشت از بغداد درگذشت. او گاهی که از امور مملکت داری فراغت می یافت به سرودن اشعار می پرداخت ، از آن جمله است :
از مرگ کسی تا نشوی خرم و غمگین
کاین ره همه را پیش بود پیش و پس ما.
عمر به پایان رسید یار نشد یار ما
آه ز عمر کم و حسرت بسیار ما
نیست ملامت به ما با همه ناقابلی
شد چو ز راه کرم خواجه خریدار ما
نامه و رو از گناه هر دو سیه گشت آه
گر نکند شستشو دیده خونبار ما.( از مجمعالفصحاء ج 1 ص 26 ).و رجوع به فرهنگ سخنوران و مآخذ مندرج در آن شود.، دولت شاه. [ دَ ل َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان پیرتاج شهرستان بیجار. واقع در 24هزارگزی شمال خاوری بیجار. راه آن مالرو است. و در تابستان از سیدان اتومبیل می توان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
