خورنگار

لغت نامه دهخدا

خورنگار. [ خوَرْ / خُرْ ن ِ ] ( اِ مرکب ) اسبابی است برای پیام دادن. رجوع به دایرةالمعارف فارسی شود.

دانشنامه عمومی

خورنِگار یا آینهٔ آفتابی یک تلگراف خورشیدی بی سیم است که با استفاده از کد مورس در تاباندن نور خورشید منعکس شده از آینه، سیگنال دهی می کند. تابش ها با چرخش لحظه ای آینه یا با قطع پرتو توسط یک حائل تولید می شوند.
خورنگار در اواخر سدهٔ ۱۹ میلادی و اوایل سدهٔ ۲۰، وسیله ای ساده اما بسیار مؤثر برای مخابرات نوری آنی تا ۵۰ کیلومتر یا بیش تر بود. کاربردهای اصلی آن در ارتش، نقشه برداری و کارهای حفاظت جنگل بوده است. تا دههٔ ۱۹۶۰ میلادی، خورنگار یک وسیلهٔ استاندارد در ارتش های انگلستان و استرالیا بود و تا سال ۱۹۷۵ توسط ارتش پاکستان استفاده می شد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم