لغت نامه دهخدا
خانک. [ ن َ ] ( اِخ ) دهی است جزء دهستان رودبار بخش طرخوران شهرستان اراک. واقع در 18 هزارگزی شمال خاوری طرخوران و 18 هزارگزی تفرش و 6 هزارگزی بند ساوه. ناحیه ای است واقع در دامنه کوهسار با آب و هوای مناطق سردسیری و دارای 400 تن سکنه که شیعی مذهب و ترک وفارسی زبانند. آب آنجا از قنات و محصول آن غلات و گردو و بادام و توتون و بن شن و پنبه است. شغل اهالی زراعت و گله داری و جاجیم و گلیم بافی است و راه مالرو میباشد. مزرعه : خرک ، ون آباد، سارک ، قنات ولی ، حاجی خلیل جزء این ده است. در کوه قزل قیه طلا و در کوه دمرپوخی آهن وجود دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
خانک. [ ن َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان گلنگور بخش خاش شهرستان زاهدان. واقع در 28 هزارگزی باختر خاش و 8 هزارگزی باختر شوسه خاش به زاهدان. ناحیه ای است واقع در جلگه ، گرمسیر و مالاریایی و دارای 200 تن سکنه که سنی مذهب و بلوچی زبانند. این ده از قنات مشروب میشود و محصولاتش غلات ، لبنیات ، ذرت و پنبه است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. راه آنجا مالرو میباشد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
