لغت نامه دهخدا
حبابة. [ ح َب ْ با ب َ ] ( اِخ ) از اعلام زنان عرب است.
حبابة. [ح َ ب َ ] ( اِخ ) نام زنی که ابوسلمه بتوذکی از وی روایت کند. ( منتهی الارب ).
حبابة. [ ح ِ ب َ ] ( اِخ ) السعدی. شاعری است سارق از عرب. ( منتهی الارب ).
حبابة. [ ح َ ب َ ] ( اِخ ) الوالبیة. تابعیة است ( منتهی الارب ) و مکنی به ام الندی است. ( تنقیح المقال ج 1 ص 250 ).
حبابة. [ ح ُ ب َ ] ( ع اِ ) تأنیث حباب. دیو ماده. || دوست ( زن ).
حبابة. [ ح ُ ب َ ] ( ع اِ ) جانورکیست سیاه آبی. ج ، حُباب.
حبابة. [ ح َ ب َ ] ( اِخ ) نام یکی از اصحاب حضرت باقر ( ع ) که از برکت دست او علیه السلام علت برص وی زائل شده است.
حبابة. [ ح َ ب َ ] ( اِخ ) یکی از مغنیات مشهور عرب. وی محبوبه یزیدبن عبدالملک خلیفه اموی بود. اسم وی عالیة است و حبابه را با جاریه دیگر یزیدبن عبدالملک که مسماة به سلامة است و هر دو طرف توجه خلیفه بودند قینتی یزید مینامیدند و تعلق خاطر خلیفة به حبابة بدان حد بود که بیشتر اوقات خویش را بنظاره جمال و شنیدن آوازهای او میگذرانید و امور حکومت و خلافت را مهمل میگذاشت و در آخر روزی در حین تغنی دانه ناری بر شُش او جسته به خبه بمرد و مرگ او در خلیفه بدان حد گران آمد که بیش از هفت روز تحمل فراق وی نتوانست و بروز هفتم مرگ حبابة وفات کرد. رجوع به عقدالفریدج 4 ص 230 و ج 5 ص 205 و 207 و ج 7 ص 67 و البیان والتبیین ج 2 ص 101 و 102 و عیون الاخبار ج 2 ص 249 و قاموس الاعلام ترکی و تاریخ تمدن اسلامی جرجی زیدان ج 5 ص 31 شود.
حبابة. [ ح َ ب َ ] ( اِخ ) دختر حارث بن ثعلبة، از بنی کهلان از عرب قحطان. مادر قبیله ای از عرب جاهلی. عبداﷲبن مدان گوید: «و بنوحبابة ضاربون قبابهم ». رجوع به نهایةالأرب قلقشندی ص 189 و الاعلام زرکلی ج 1 ص 209 شود. وی مادر صبح و ثعلبة دو جد جاهلی عرب است ، و فرزندان ایشان را بنی حبابة گویند. رجوع به بنی حبابه و نیز رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 346 و 347 شود.
حبابة. [ ح َ ب َ ] ( اِخ ) دخت عجلان. یکی از رواة است. احمدبن خلیل از ابوسلمه از حبابة حدیثی نقل کرده. حبابه از مادر خود ام حفص و او از صفیة از ام حکیم از پیغمبر ( ص ) نقل کرده است. رجوع به عیون الاخبار ج 3 ص 36 و 37 شود.
