لغت نامه دهخدا
نمود می شفقی چهره فرنگ ترا
به نازبالش گل تکیه داده رنگ ترا.علی سبزواری ( از آنندراج ).میان گلخن و خاکسترم چه داند حال
کسی که پهلوی او تکیه بر سمور دهد.ملا شانی ( از آنندراج ).به عهد دولت تو امن در جهان بودن
بود ز عدل تو تکیه بر اژدها دادن.مسیح کاشی ( ایضاً ).گر روی بر فلک ز قوت حسن
تکیه بر خشت آفتاب مده.علی خراسانی ( ایضاً ). || تکیه گاه دادن. متکا دادن :
از طنطنه عدل تو در بیشه چرد میش
از پیکر خود تکیه دهد گرگ غنم را.سنجر کاشی ( از آنندراج ). || اعتماد کردن :
موج کشتی شکاف بیند مرد
تکیه بر بادبان دهد، ندهد.خاقانی.بر تواضعهای دشمن تکیه دادن زابلهی است
پایبوس سیل از پا افکند دیوار را.صائب.
