بردعه

لغت نامه دهخدا

( بردعة ) بردعة. [ ب َ دَ ع َ ] ( ع اِ ) گلیم سطبر ( ستبر ) که در زیر پالان بر پشت ستور نهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، برادع. ( منتهی الارب ). پشماگند. ( نصاب ).
بردعه. [ ب َ دَ ع َ ] ( اِخ ) برذعه. بردع. ازبلاد اران است. ( شرفنامه ). شهری است در اقصای آذربایجان معرب برده دان زیرا که پادشاهی اسیران را آنجا گذاشته بود و گاهی بذال منقوطه ( برذعه ) نیز خوانند. ( آنندراج ) ( قاموس ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به بردع شود.

فرهنگ فارسی

شهری بود در قدیم مرکز اران بود . اکنون در آذر بایجان شوروی واقع و خرابست .
بردع از بد اران است .

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:برذعه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَردَعه (برذعه/ بردع)، ویرانه های شهر قدیمی و تاریخی ایران در آ ن سوی رود ارس می باشد.
این ویرانه در قسمت مرکزی دشت قره باغ در نزدیکی جایی که اکنون رود ترتر (ثرثور) به رود کُر می ریزد, دیده می شود. نام آن را به ارمنی پرثو ضبط کرده اند. تاریخ پیش از اسلام آن به طور دقیق روشن نیست، به روایتی، بنای برذعه به پادشاه افسانه ای بردعه پسر ارمینی، پسر لیطی، پسر یافت پسر نوح نسبت داده شده است. بر اثر کاوش های باستان شناسان گویا بردعه در منطقه مسکونی کهنتری که از مراکز بازرگانی و صنعتی بوده احداث شده و پیش از میلاد با روم و یونان پیوند بازرگانی داشته است. در ویرانه های آن آثار خانه های ساخته شده از سنگریزه، خشت و آجر و مصنوعات گلی لعابدار، و نیز سکه های متعلق به زمان اسکندر مقدونی و سلوکی ها و اشکانیان و اُگوست، امپراتور روم، و شاهان ساسانی و دوره اسلامی یافت شده است.
← دیدگاه بلاذری درباره شهر بردعه
در دوره اسلامی بردعه بر اثر رونق اقتصادی با شهرهای آن سوی ارس، از جمله شروان و گرجستان و ارمنستان، و نیز شهرها و مناطق جنوبی ارس، از جمله خراسان و اصفهان تا بغداد، مناسبات تجاری داشت.
تعیین فاصله بین شهرها توسط جغرافی نویسان
در همین دوره جغرافی نویسان، فواصل شهرها را بدقت تعیین کرده اند. به نوشته ابن خرداذبه از ورثان تا بردعه هشت سَکک (منزل) و از بردعه تا منصوره ارمنستان چهار سکک و از بردعه تا تفلیس ده سکک و از بردعه تا دَبیل هفت سکک، و از وَرثان تا دَرمان سه فرسنگ و از درمان تا بیلقان نه فرسنگ، سپس تا بردعه چهارده فرسنگ و از بردعه تا بذ سی فرسنگ فاصله بود. ظاهراً جاده بردعه ـ بذ همان راهی است که ابودلف (در قرن چهارم) از آن جا به شهر بدین، مرکز بابک، رفته است. به نوشته مینورسکی وی باید از پل قدیمی خداآفرین گذشته باشد.
دیدگاه اصطخری درباره بردعه
...