کبک گر

لغت نامه دهخدا

کبک گر. [ ک َ ک ِ گ َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ( مرکب از کبک + گر بمعنی کوه ). پرنده ای است که آن را به عربی دراج گویند. ( برهان ). دراج. ( ناظم الاطباء ). پرنده یی چون کبوتر بسیار خوش گوشت. ( یادداشت مؤلف ). کبک کو. کبک کوه. کرک کوه. کبک دری. رجوع به کبک کو شود.

فرهنگ فارسی

پرنده ایست که آنرا بعربی دراج گویند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم