لغت نامه دهخدا پنیر خرما. [ پ َ رِ خ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ماده ای است چون پنیر دَلَمه سپید و نرم و شیرین که در زیر پوست سر نخل باشد و آن را بشکافند و بیرون آرند و گاهی به اندازه دنبه بزرگ گوسفندی باشد. شحم النخل. جمار. رجوع به پنیر نخل شود.
