لغت نامه دهخدا نااستدن. [ اِ ت َ دَ ] ( مص منفی ) مقابل استاندن. نگرفتن. || ناایستاندن. || ناایستادن. نااستادن. توقف نکردن. برپانماندن. رجوع به ایستادن و استادن و استاندن شود.
