استاندن

لغت نامه دهخدا

استاندن. [ اِ دَ ] ( مص ) ستاندن. گرفتن. اخذ :
من زکوةاستان او در قحطسال
هم بصاعی باد می پیمود بس.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 207 ).

فرهنگ عمید

= ستاندن

فرهنگ فارسی

ستاندن: گرفتن، چیزی ازکسی گرفتن، بازگرفتن چیزی ازکسی، ستانیدن وستدن واستدن وبستدن نیزگفته اند
ستاندن