معنی مروارید حسنعلی

دانشنامه آزاد فارسی

مروارید، حسنعلی (مشهد ۱۲۸۹ـ۱۳۸۳ش)
مروارید، حسنعلی
از روحانیون معاصر ایران. فرزند آیت الله حاج شیخ حسینعلی مجتهد تهرانی. وی که مادرش نیز از دانشمندان مشهد بود، پس از تحصیل و تکمیل مقدمات سطوح، زیر نظر استادان و مدرسان حوزۀ علمیۀ مشهد، از محضر مرحوم حاج شیخ حسن علی اصفهانی و آیت الله حاج میرزا مهدی غروی اصفهانی بهره برد و به تدریج در فقه و اصول و مبانی دانش های نقلی اسلامی صاحب نظر و بصیرت شد. او یکی از برجسته ترین استادان فقه و اصول در حوزه های علمیۀ مشهد بود. وی در دوران حکومت پهلوی، به دفعات علیه آن دستگاه به سخنرانی پرداخته و پس از شروع نهضت امام خمینی (ره) در دهۀ ۱۳۴۰ش از آن دفاع کرده است. در دهۀ ۱۳۵۰ش با پیوستن به روحانیون مبارز و حرکت در جهت پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت های خود افزود. علاقه های او بیشتر در ارتباط با حوزه و تدریس و تبلیغ امور دینی بوده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آیت الله حاج میرزا حسنعلی مروارید، هشتم شوال 1329ق. در مشهد مقدس به دنیا آمد. پدر ایشان حجت الاسلام حاج شیخ محمد رضا مروارید(1299- 1338ق.) از عالمان وارسته مشهد بود و با عالم ربانی آیت الله حاج شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی رابطه مودت و عقد اخوت داشت. شهرت «مروارید» در خاندان ایشان، با یکی از مشهورترین رجال تاریخ ادب و هنر خوش نویسی، خواجه شهاب الدین عبدالله مروارید کرمانی(865- 955ق.) آغاز می شود. عموی آیت الله مروارید، حاج شیخ علی اکبر مروارید نیز از علما و شاگردان محقق بزرگ، آیت الله آخوند محمد کاظم خراسانی بوده است. جد مادری ایشان، عالم ربانی و صاحب کرامات، آیت الله حاج شیخ حسنعلی تهرانی(متوفای 1325ق.) است که از شاگردان برجسته مرجع بزرگ، آیت الله میرزا محمد حسن شیرازی و از عالمان نام دار قرن 14 در مشهد مقدس بوده است. نام حسنعلی، به یاد آن اسوه تقوا و نیز به احترام یار دیرین پدر و عارف بزرگ حاج شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی(متوفای 1361ق.) بر آیت الله مروارید نهاده شده است.
آیت الله میرزا حسنعلی مروارید، در سال 1337ق. و در اوان نه سالگی پدر را از دست داد و مطابق وصیت پدر، تحت نظارت دوست معتمد او حاج شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی و تربیت و تدبیر مادری وارسته و اهل تهجد(متوفای 1360ش.) قرار گرفت.
از همین ایام، رابطه علمی و دوستی ایشان با مرحوم آیت الله میرزا جوادآقا تهرانی(1383- 1368ش) آغاز شد و از آن پس سالیان متمادی و تا آخر عمر آن بزرگ؛ یعنی قریب پنجاه سال، با وی هم درس، هم بحث، همراه و هم گام بود.
ایشان پس از یادگیری خواندن و نوشتن و قرائت جزء سی ام قرآن و کلیات سعدی نزد استاد مکتب، در 13 سالگی به دلیل علاقه وافر به علوم اسلامی، وارد حوزه علمیه شد. در مسیر دانش اندوزی، مقدمات را نزد حجة الاسلام شیخ احمد کافی(جد خطیب شهیر مرحوم کافی)، مرحوم حجة الاسلام شمس از شاگردان شیخ محمد تقی ادیب نیشابوری اول، حجة الاسلام حاجی محقق و منطق را نزد برادر ارشد استاد محمد تقی شریعتی آموخت.
عالم ربانی آیت الله حاج شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی، خود بخش هایی از الروضة البهیة(شرح لمعة) را به او درس داد و جالب این که شاگرد نورس او - میرزا حسنعلی - استاد را در توضیح بعضی از قسمت های مشکل کتاب یاری می داد. هم چنین قوانین را نزد آیت الله شیخ کاظم دامغانی و مکاسب را نزد آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی(1339ش) فراگرفت.