لغت نامه دهخدا طال بقا زدن. [ ل َ ب َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) آفرین و درود گفتن. ثنا خواندن : چون عشق را مرحبا زدی حوادث را طال بقا باید زد. ( سند بادنامه ص 140 ).ور غلام هندوئی آرد وفادولت او میزند طال بقا.مولوی.
