رخت داری

لغت نامه دهخدا

رخت داری. [ رَ ] ( حامص مرکب ) عمل و شغل رخت دار. رجوع به رخت دار شود.

فرهنگ فارسی

عمل رختدار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال زندگی فال زندگی فال فنجان فال فنجان فال چای فال چای فال ای چینگ فال ای چینگ