رخ افروختن

لغت نامه دهخدا

رخ افروختن. [ رُ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) به رنگ آوردن رخسار. برافروختن روی :
رخ چون آیت رحمت ز می افروخته ای
آتش ای گبر به قرآن زده ای به به به.عارف قزوینی.رجوع به رخ برافروختن شود.

فرهنگ فارسی

برنگ آوردن رخسار بر افروختن روی
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال چای فال چای فال ورق فال ورق فال فرشتگان فال فرشتگان