لغت نامه دهخدا بت خواره. [ ب َ خوا / خا رَ /رِ ] ( نف مرکب ) ( از: بت = آهار واش جولاهگان + خواره = خورنده ) دشنام گونه ای است جولاهگان را : یاقوتی جولاهه بمرد و دو پسر ماندزان پیرک جولاهه بت خواره بدخواه.سوزنی.
