دانشنامه اسلامی
همان طور که خداوند در قرآن فرمودند آن هنگامی که بشر در سختی ها می افتد به سوی ایشان رجوع کرده و انابه می کند. واذا مس الناس ضر دعوا ربهم منیبین الیه...(و آن کس که راستی آورد و آن را باور نمود آنانند که خود پرهیزگارانند .) تفسیر صافی می فرماید: «واذا مس الناس ضر شدة دعوا ربهم منیبین الیه راجعین الیه من دعاء غیره ثم اذا اذاقهم منه رحمة خلاصا من تلک الشدة اذا فریق منهم بربهم یشرکون فاجاؤا الاشراک بربهم الذی عافاهم.» واذا مس الانسـن ضر دعا ربه منیبا الیه...(و چون به انسان آسیبی رسد پروردگارش را در حالی که به سوی او بازگشت کننده است می خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتی عطا کند آن( مصیبتی) را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا می کرد فراموش می نماید و برای خدا همتایانی قرار می دهد تا (خود و دیگران را) از راه او گمراه گرداند بگو به کفرت اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتشی .) در این آیه شریفه کلمه انابه به معنای بازگشتن آمده است....انسان بالفطره خداشناس است و در حال اضطرار رو به اوست ولی درحال تنعم و خوشی ، غافل از او.
