دانشنامه آزاد فارسی
پژوهشگر و مصحح ایرانی. در ۱۳۳۷ش از دانشسرای عالی در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و ضمن آن دورۀ کارشناسی تعلیم و تربیت را نیز گذراند. سپس، تا ۱۳۴۴ در دبیرستان های بندر پهلوی و کرج به تدریس پرداخت. از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ در تألیف لغت نامۀ دهخدا همکاری کرد. در ۱۳۴۵ از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت و از ۱۳۴۶ با سمت استادیار در دانشسرای عالی و دانشگاه تربیت معلم تدریس کرد و تا مرحلۀ استادی پیش رفت. از ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۹، مدیریت بخش فارسی و ریاست ادارۀ آموزش دانشکدۀ علوم ارتباطات اجتماعی را به عهده گرفت. از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۰ به ریاست امور آموزشی و ریاست دورۀ شبانه روزی دانشسرای عالی تهران منصوب شد. بعدها سمت هایی نیز چون معاونت مؤسسۀ تحقیقات تربیتی در دانشگاه تربیت معلم، ریاست انتشارات و روابط دانشگاهی و مدیریت گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی آن دانشگاه، معاونت طرح و برنامه ریزی مدرسه عالی پارس، و معاونت آموزشی و پژوهشی دانشگاه الزهرا را عهده دار شد. از دیگر سمت های پژوهشی و آموزشی وی می توان به تدریس در مرکز مطالعات خاورمیانۀ دانشگاه نیویورک از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶، محقق وابستۀ دانشگاه دهلی و دانشگاه جواهر لعل نهرو هندوستان از ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲، محقق وابستۀ دانشگاه پنسیلوانیا از ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۵، استاد زبان و ادبیات فارسی در مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل کانادا از ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۰، استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه مطالعات خارجی توکیو از ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۵، و استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه کالیفرنیا اشاره کرد. از آثار اوست: تصحیح مثنوی جلال الدین محمد بلخی (۶ جلد و ۱ مجلد فهرست ها و کشف الابیات)؛ تصحیح تذکرة الاولیای عطار نیشابوری؛ بررسی ادبیات امروز ایران؛ ادبیات دورۀ بیداری و معاصر.
