دانشنامه اسلامی
او معروف به شیخ اطعمه و بسحق اطعمه بود و در شعر بسحق تخلص می کرد که مخفّف بواسحاق/ ابواسحاق است. علّت اشتهار وی به حلاّ ج آن است که پیشه پنبه زنی داشته و به سبب آن که در شعرش به وصفِ انواع طعام پرداخته است به او لقب اَطعمه داده اند.
اشتباهات در مورد شخصیت بسحق
برخی تذکره نویسان او را با معاصرش نظام الدین احمد اطعمه اشتباه کرده و در ردیف اهل تصوف و از مصاحبان شاه داعی شیرازی (متوفی ۸۶۷ یا۸۷۰) دانسته اند. همچنین برخی گمان کرده اند که مرثیه شاه داعی در رثای نظام الدّین احمد اطعمه، برای بسحق سروده شده است. برخی به اشتباه، کنیه او را جمال الدّین آورده اند و این اشتباه ناشی از آن است که سنگِ مزار شخصی به نام جمال الدّین محمودبن نصیرالافزری را از آن بسحق شمرده اند.
زندگی نامه
بسحق بیش تر عمرش را در شیراز گذراند و سفرهایی به خراسان و اصفهان کرد و سپس به شیراز بازگشت. از معاصران وندیمانِ شاهزاده اسکندر بن عمر شیخ بن تیمور (حک: ۸۱۲ ـ ۸۱۷) حاکم فارس و اصفهان بود. او را از صوفیان و مُریدان شاه نعمت الله ولی (متوفی ۸۳۴) دانسته اند؛ اما از لحن هزل آمیز و جسورانه اش در پاسخ به اشعار شاه نعمت الله برنمی آید که مرید او بوده باشد.
وفات
...
