دانشنامه اسلامی
وی در خاندانی مشهور در اصفهان متولد شد. پدرش عبدالرحمان از دانشمندان دوران خود بود که علم لغت و نحو و فن شعر را به خوبی می دانست. ابن مندویه از شاگردان ابوماهر موسی بن یوسف بن سیار شیرازی و شاگرد مکتب علی بن عباس اهوازی و با ابوالعلاء فارسی طبیب سلاطین آل بویه معاصر بود.
هنگامی که عضدالدوله دیلمی بیمارستان عضدی را در بغداد تأسیس کرد، ابن مندویه را که در طب و حکمت شهرت بسیاری در ایران داشت، در 372ق، به آنجا دعوت کرد ....
ابن مندویه خدمات مهمی به علم طب کرد و تحقیقات فراوانی نیز در این زمینه دارد. زمانی که در بیمارستان بغداد به طبابت مشغول بود، نامه هایی به پزشکان و شاگردان خود در اصفهان می نوشت و آنها از رساله های او در درمان بیماری ها استفاده می کردند ....
در کتاب «مطرح الأنظار» (صفحه 88، انتشارات ویژه مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل) از کتاب «کفایه» به عنوان کتاب کافی در طب نام می برد و در همان منبع به وجود آثار متعددی از این پزشک گران قدر ایرانی اشاره می کند و از جمله کتاب المدخل إلی الطب، کتاب الجامع المختصر، کتاب المغیث فی الطب، کتاب فی الشراب، کتاب الأطعمة و الأشربة، کتاب نهایة الاختصار و کتاب الکافی فی الطب که مشهورترین اثر او و معروف به قانون صغیر می باشد ....
از دیگر آثار او می توان به کتب ذیل اشاره کرد:
