لغت نامه دهخدا شملق. [ ش َ ل َ ] ( ع ص ) گنده پیر کلانسال. ( منتهی الارب ). زن گنده پیر کلانسال. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). گویند آن با سین ( سملق ) است. ( از اقرب الموارد ).
