معنی ساکره | لغت یاب

ساکره

لغت نامه دهخدا

( ساکرة ) ساکرة. [ ک ِ رَ ] ( ع ص ، اِ ) شب ساکن. ( مهذب الاسماء ). لیلة ساکرة؛ شب آرمیده. ( شرح قاموس ). ساکن که در آن باد نیست. ( اقرب الموارد ). شب آرمیده بی باد. ( آنندراج ). و رجوع به ساکر شود.
ساکره. [ رِ ] ( اِخ ) ( تپه ٔ... ) تپه ای بقرب شهر رم ، که بر روی آن عامه مردم رم در سالهای 493 و 448 ق. م. برای گرفتن حکومت از دست اشراف عقب نشینی کردند.