لغت نامه دهخدا
جاپلقی. [ پ َ ل َ ] ( اِخ ) محمد شفیعبن حاج سید علی اکبر موسوی النسب بروجردی المسکن و المدفن. از اکابر علما و جامع معقول و منقول و حاوی فروع و اصول است و در رجال و حدیث بصیرتی بسزا داشت و از شاگردان حاج ملا احمد نراقی و شریف العلماء مازندرانی و سید محمد مجاهد و دیگر اکابر وقت بوده است. او راست :
1- الاصول الکربلائیة. 2- الروضة البهیةفی الطرق الشیعیة، که در اجازه دو فرزند خود سید علی اصغر و سید علی اکبر ملقب به آقا کوچک نوشته در رشته خود نظیر لؤلوءة البحرین صاحب حدائق و حاوی شرح حال اجمالی مشایخ اجازات او از زمان خود تا صدور اول میباشد و بسال 1280 هَ.ق. در تهران چاپ سنگی شده است. 3- القواعد الشریفیه در اصول که بنام استاد خود شریف العلماء منسوب داشته است. و آن نیز در همان سال در تهران چاپ سنگی شده است. 4- مرشد العوام در صلوة. 5- مناهج الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام. و کتب دیگر و سیدحسین بروجردی صاحب نخبة المقال در رجال از جمله شاگردان اوست و بسال 1280 هَ. ق. در بروجرد درگذشت. شیخ محمد تقی دزفولی در تاریخ وفاتش گوید:
برای ضبط تاریخ وفاتش از دم غیبی
بگوش من ندا آمد «فمنهم من قضی نحبه » ( =1280 ).( از ریحانة الادب ).
جاپلقی. [ پ َ ل َ ] ( اِخ ) ملامحمود. از افاضل علمای امامیه و از تلامذه محقق کرکی متوفای 940 هَ.ق. است. وی در اغلب کتب اجازات مذکور و شرح مختصر نافع از تألیفات اوست و سید حسین بن سید حیدر کرکی با یک واسطه از وی روایت دارد. سال وفات او بدست نیامد. ( ریحانة الادب ).
