لغت نامه دهخدا تباهیدن. [ ت َ دَ ] ( مص ) فاسد شدن. ( لسان العجم شعوری ج 1 ورق 286 ب ) ( ناظم الاطباء ). ضایع شدن. ( ناظم الاطباء ). || گمراهی. ( لسان العجم ایضاً ). || پوسیدن. ( ناظم الاطباء ). || فنا شدن و فنا کردن. ( لسان العجم ایضاً ). || باطل گشتن. ( ناظم الاطباء ). || خراب کردن. ( منتهی الارب ).
