لغت نامه دهخدا احج. [ اَ ح َج ج ] ( ع ص ) رأس احج ؛ سری سخت. || فرس احج ؛ اسب که خوی نکند یا سمهای پا بجای سُمهای دست نهد در رفتن. ( منتهی الارب ).
