لغت نامه دهخدا ( مخرجة ) مخرجة. [ م ُ خ َرْ رَج َ ] ( ع ص ) زمین که جائی از آن با گیاه و جائی بی گیاه باشد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
