فجاج

لغت نامه دهخدا

فجاج. [ ف ِ] ( ع اِ ) ج ِ فج . ( منتهی الارب ). رجوع به فج شود.
فجاج. [ ف ُ ] ( ع اِ ) راه فراخ میان دو کوه. ( منتهی الارب ). راه فراخ آشکار میان دو کوه. ( اقرب الموارد ). فَج . رجوع به فج شود.

فرهنگ عمید

= دَرّه

فرهنگ فارسی

راه فراخ میان دو کوه . راه فراخ آشکار میان دو کوه .