عنبرسوز

لغت نامه دهخدا

عنبرسوز. [ عَم ْ ب َ ] ( نف مرکب ) عنبرسوزنده. آنکه عنبر می سوزاند :
ابر دیبادوز دیبا دوزد اندر بوستان
بادعنبرسوز عنبر سوزد اندر لاله زار.منوچهری.شمعهای بساط بزم افروز
همه یاقوت ساز و عنبرسوز.نظامی.|| ( اِ مرکب ) مجمری که در وی عنبر سوزانند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) ظرفی که در آن عنبر بسوزانند.

فرهنگ عمید

۱. ظرفی که در آن عنبر می سوزاندند.
۲. (صفت فاعلی ) خوش بو، خوش بوکننده.

ویکی واژه

ظرفی که در آن عنبر بسوزانند.