معنی عمر عدوی

عمر عدوی

لغت نامه دهخدا

عمر عدوی. [ ع ُ م َ رِ ع َ دَ ] ( اِخ ) ابن حبیب بن محمد عدوی. وی قاضی و محدث بود. قضای بصره سپس شرقیة را از جانب مأمون عباسی بعهده داشت. در قضاوت سختگیر و باسیاست بود و بسال 207 هَ.ق. درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از تهذیب التهذیب ج 7 ص 432، و اخبار القضاة ج 2 ص 142 ).
عمر عدوی. [ ع ُ م َ رِ ع َ دَ ] ( اِخ ) ابن خطاب بن نفیل. رجوع به عمر ( ابن خطاب بن... ) شود.