شیر خوردن
شیر خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) مکیدن شیر. ( ناظم الاطباء ). رضع. ( دهار ). مکیدن شیر از پستان. رضاعت. خوردن طفل و جز او شیر را. ( یادداشت مؤلف ): ملج ؛ شیر خوردن کودک. ملق ؛ شیر خوردن شتربچه. ( تاج المصادر بیهقی ). دغل ؛ شیر خوردن بزغاله. ( دهار ) :
شیر خور و آنچنان مخور که به آخر
زو نشکیبی چو شیرخواره ز پستان.منوچهری.گر برادر همچو حاتم شیر خورد
هر کجا مرغی است کی انجیر خورد.عطار.طفل گیا شیر خورد، شاخ جوان گو ببال
ابر بهاری گریست طرف چمن گو بخند.سعدی.- امثال :
با هم شیر نخورده ایم . ( امثال و حکم دهخدا ).
( مصدر ) نوشیدن شیر مادر از پستان او یا نوشیدن شیر گاو و گوسفند .
