لغت نامه دهخدا ربوع. [ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ رَبْع. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ِ رَبْع، بمعنی سرای. ( آنندراج ). رجوع به رَبْع شود.
