دیویسنا. [ وَ ی َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) در آیین زردشتی پرستنده دیوها. پروردگار باطل یا پیرو دین باطل. مقابل مزدیسنا. گویند مقصود از دین باطل دین غیر ایرانی است. در اوستا غالباً دیویسنا برای تورانیان آمده است و در بسیاری موارد با دروغ پرستنده یکجا استعمال شده است. ( دائرة المعارف فارسی ). دین آریایی قدیم شرک و پرستش قوای طبیعت بود و این نام را زرتشت بدین دین داد. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به مزدیسنا شود.
فرهنگ عمید
در آیین زردشتی، پرستندۀ دیو، پیرو دین باطل.
فرهنگ فارسی
در آیین زردشتی پرستنده دیوها .
دانشنامه عمومی
دیویَسنا به معنی پرستنده دیو اصطلاحی است که در مزدیسنا ( آیین زرتشتی ) به پرستندگان دیو یا همان خدایان باستانی آریایی ( هندوایرانی ) که به آیین زرتشت نگرویده بودند گفته می شود. در اوستا غالباً صفت تورانیان است.
دانشنامه آزاد فارسی
دیوْیَسْنا (در اوستا: دَئِوَیَسنَه، به معنای دیوپرست (پیرو دین باطل ) در مقابل مزداپرست) صفتی برای پرستندۀ دیو یا پروردگار باطل یا پیروی دین باطل در مقابل مَزْدَیَسْنا در آیین زردشتی. در ادب پهلوی دیویسنا پیروان دین غیر ایرانی هستند . در اوستا دیویسنا برای تورانیان و غالباً با صفت دروغ پرست آمده است.
