لغت نامه دهخدا خوش پوز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) جانوری که پوزه زیبا دارد. خوش پوزه. با پوزه خوب. با پوزه نیکو. نیکوپوزه : از پی صید آهوی خوشپوزچشمها پر ز سرمه کرده چو یوز.سنائی.
