حق دار

لغت نامه دهخدا

حق دار. [ ح َ ] ( نف مرکب ) صاحب حق. محق. مستحق.
- امثال :
حق به حقدار می رسد.

فرهنگ عمید

۱. دارای حق، کسی که حق با اوست.
۲. آن که چیزی را به حق متصرف است.
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال مکعب فال مکعب فال اوراکل فال اوراکل فال ورق فال ورق