دانشنامه اسلامی
قرآن، انسان های با ایمان را مساوی دیگران نمی داند:«اَفَمَن کانَ مُؤمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَستَون» و برای آنان جایگاه ویژه ای قائل است؛ ازاین رو در آیاتی، سلام کردن به آنان:«و اِذا جاءَکَ الَّذینَ یُؤمِنونَ بِایتِنا فَقُل سَلمٌ عَلَیکُم» و تواضع در برابر ایشان:«واخفِض جَناحَکَ لِلمُؤمِنین» دستور داده شده است. شخصیّت بزرگ مؤمن ، لزوم احترام به وی و پاداش بزرگ آن، نهی از آزار مؤمن و آثار وضعی و کیفری آن، باب خاصّ و روایات فراوانی را به خود اختصاص داده است. انسان های پرهیزکار نیز با احراز برترین ملاک کرامت ، یعنی «تقوا» با شخصیّت ترین انسان ها نزد خداوند شمرده می شوند:«اِنَّ اَکرَمَکُم عِندَ اللّهِ اَتقکُم».
