جهان پیما

لغت نامه دهخدا

جهان پیما. [ ج َ هام ْ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب )پیماینده جهان. جهانگرد. سیاح. رحاله :
قلم بیگانه بود از دست گوهربار او لیکن
قدم پیمانه نطق جهان پیمای او آمد.خاقانی.جهان پیمایش از گیتی نوردی
گرو برده ز چرخ لاجوردی.نظامی.دوستان عیب کنندم که نبودی هشیار
تا فرورفت بگل پای جهان پیمایت.سعدی.یاد باد آنکه نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود.حافظ.

فرهنگ فارسی

پیماینده جهان جهانگرد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم