لغت نامه دهخدا جبه فشان. [ ج ُب ْ ب َ / ب ِ ف َ/ ف ِ ] ( نف مرکب ) در شعر زیر کنایه از رقصنده ، سماع و وجد کننده ، دست افشان و دامن فشان است : خرقه شکافان ذوق بی دف و نی در سماع جبه فشانان شید تابع قانون دف.خاقانی.
