تیره راه

لغت نامه دهخدا

تیره راه. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) راه تاریک. || بدراه. بددین. منحرف :
زمانی همی گفت بر ساوه شاه
چه سود آمد از جادوی تیره راه.فردوسی.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.