لغت نامه دهخدا بی مثلی. [ م ِ ] ( حامص مرکب )بی مانندی. بی عدیلی. بی همتایی. بی بدیلی : دری دیدم بکیوان برکشیده به بی مثلی جهان مثلش ندیده.نظامی.
