لغت نامه دهخدا کهن پیشه. [ک ُ هَم ْ / هُم ْ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) کهنه کار. آنکه مدتی دراز به حرفه ای اشتغال ورزیده باشد : در این پیشه چون پیشوای نوی کهن پیشگان را مکن پیروی.نظامی.
