کعبه نشین

لغت نامه دهخدا

کعبه نشین. [ ک َ ب َ / ب ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) نشیننده ٔکعبه. آنکه در کعبه نشیند. مجاور کعبه :
هم خدمت این حلقه بگوشان ختن به
از طاعت آن کعبه نشینان ریائی.خاقانی.تا کی برغم کعبه نشینان عروس وار
چون کعبه سر ز شقه دیبا برآورم.خاقانی.